zeszmacić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. zniszczyć coś długim lub intensywnym użytkowaniem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

cechy ubrań

	synonimy:	poszargać zszargać
	hiperonimy:	zniszczyć

	Są dwa podstawowe źródła szmat: pierwsze: na szmaty przeznaczamy te ubrania, które wcześniej zeszmacił już proces użytkowania [...]. źródło: Internet: salon24.pl
	Dla mnie przykład takiego niezbyt fortunnego ubioru 'metalówy' to [...] ewidentnie za duże glany, zeszmacony sweter, kultowy plecak 'kostka' zeszmacony jeszcze bardziej, włosy pofarbowane na czarno w połączeniu z bardzo jasną oprawą oczu i blond odrostami. źródło: Internet: wizaz.pl
	Świetny plecak! Bardzo pojemny, lekki, przyjemnie się nosi, a dzięki paskom nic nie wypada! Po pewnym czasie stał się odpowiednio zeszmacony. źródło: Internet: takt-rybnik.pl
	Wstał i otrzepał zeszmacone ubranie w nieudanej próbie przywrócenia sobie dawnej godności. źródło: Internet: tenchi.pl
	Spojrzała na podszewkę. [...] Potem cisnęła zeszmaconym ciuchem w kąt. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłem +(e)m zeszmacił	zeszmaciłam +(e)m zeszmaciła	zeszmaciłom +(e)m zeszmaciło	zeszmaciliśmy +(e)śmy zeszmacili	zeszmaciłyśmy +(e)śmy zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłeś +(e)ś zeszmacił	zeszmaciłaś +(e)ś zeszmaciła	zeszmaciłoś +(e)ś zeszmaciło	zeszmaciliście +(e)ście zeszmacili	zeszmaciłyście +(e)ście zeszmaciły
3 os.	zeszmacił	zeszmaciła	zeszmaciło	zeszmacili	zeszmaciły

bezosobnik: zeszmacono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zeszmaćmy
2 os.	zeszmać	zeszmaćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłbym bym zeszmacił	zeszmaciłabym bym zeszmaciła	zeszmaciłobym bym zeszmaciło	zeszmacilibyśmy byśmy zeszmacili	zeszmaciłybyśmy byśmy zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłbyś byś zeszmacił	zeszmaciłabyś byś zeszmaciła	zeszmaciłobyś byś zeszmaciło	zeszmacilibyście byście zeszmacili	zeszmaciłybyście byście zeszmaciły
3 os.	zeszmaciłby by zeszmacił	zeszmaciłaby by zeszmaciła	zeszmaciłoby by zeszmaciło	zeszmaciliby by zeszmacili	zeszmaciłyby by zeszmaciły

bezosobnik: zeszmacono by

bezokolicznik: zeszmacić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zeszmaciwszy

gerundium: zeszmacenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zeszmacony

+

zeszmacić

+

CO

Zob. szmata