zeszmacić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

ulec działaniom, które spowodowały obniżenie rangi, wartości lub utratę dobrego wizerunku

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	To jest dla mnie niewyobrażalne, jak ten bank mógł się tak zeszmacić. źródło: Internet: mbank.pl
	Świat się zeszmacił, ja do tego ręki nie przyłożę. źródło: Internet: artystycznestrony.pl
	Zeszmaciła się nasza ojczyzna. Kupczymy nią. źródło: NKJP: Internet
	[...] klimatologia zeszmaciła się, gdy zaczęła łączyć się z polityką [...]. źródło: NKJP: Michał Gigołła: Podzieliły ich upały, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska , 2007-06-15
	Discovery w moich oczach zeszmaciło się już do końca, nie dość, że reklamy robią coraz dłuższe, kiedyś były tylko 3 i znowu leciał program, to poziom samych programów robi się coraz niższy i w kółko puszczają to samo. źródło: Internet: wykop.pl:

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłem się +(e)m się zeszmacił	zeszmaciłam się +(e)m się zeszmaciła	zeszmaciłom się +(e)m się zeszmaciło	zeszmaciliśmy się +(e)śmy się zeszmacili	zeszmaciłyśmy się +(e)śmy się zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłeś się +(e)ś się zeszmacił	zeszmaciłaś się +(e)ś się zeszmaciła	zeszmaciłoś się +(e)ś się zeszmaciło	zeszmaciliście się +(e)ście się zeszmacili	zeszmaciłyście się +(e)ście się zeszmaciły
3 os.	zeszmacił się	zeszmaciła się	zeszmaciło się	zeszmacili się	zeszmaciły się

bezosobnik: zeszmacono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zeszmaćmy się
2 os.	zeszmać się	zeszmaćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszmaciłbym się bym się zeszmacił	zeszmaciłabym się bym się zeszmaciła	zeszmaciłobym się bym się zeszmaciło	zeszmacilibyśmy się byśmy się zeszmacili	zeszmaciłybyśmy się byśmy się zeszmaciły
2 os.	zeszmaciłbyś się byś się zeszmacił	zeszmaciłabyś się byś się zeszmaciła	zeszmaciłobyś się byś się zeszmaciło	zeszmacilibyście się byście się zeszmacili	zeszmaciłybyście się byście się zeszmaciły
3 os.	zeszmaciłby się by się zeszmacił	zeszmaciłaby się by się zeszmaciła	zeszmaciłoby się by się zeszmaciło	zeszmaciliby się by się zeszmacili	zeszmaciłyby się by się zeszmaciły

bezosobnik: zeszmacono by się

bezokolicznik: zeszmacić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zeszmaciwszy się

gerundium: zeszmacenie się

Zob. szmata