-
2.
rel. islamski mnich pustelnik w Afryce -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
Marabut mieszka w glinianej chacie na skraju wsi. Nosi biały strój, biały szesz, ma w izbie pokaźną arabską bibliotekę, telewizor, bęben oraz czarę do spluwania świętej śliny, uwalniającej współplemieńców z rozmaitych nieszczęść.
źródło: NKJP: Jakub Ciećkiewicz: Taniec wokół bębna, Dziennik Polski, 2008-02-22
W mieście znajduje się udostępniany zwiedzającym meczet, wzniesiony w latach 1919-1925 oraz dom Amadou Bamby - słynnego XIX-wiecznego marabuta lokalnej społeczności muzułmanów.
źródło: NKJP: Internet
Islamscy marabuci wiedli egzystencję pod gołym niebem, na rozstajach dróg, albo kazali się zamurowywać w małych kapliczkach.
źródło: NKJP: Golonka z grochem, Dziennik Polski, 2000-09-01
Jako pierwszy w 796 r. stanął ribat w Monastirze, a kolejne wzorowano na nim. Jak wiele innych stał się szkołą teologiczną, gdzie nauczali marabuci, mnisi uznani za „świętych mędrców”, obdarowywani zaufaniem i czcią.
źródło: NKJP: Odmłodzony Monastir, Dziennik Polski, 2003-06-07
Niezliczone są bowiem w Afryce rzesze mułłów i marabutów islamskich, ministrów setek sekt i odłamów chrześcijańskich, a także kapłanów afrykańskich bogów i kultów.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Heban, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. marabut
marabuci
ndepr marabuty
depr D. marabuta
marabutów
C. marabutowi
marabutom
B. marabuta
marabutów
N. marabutem
marabutami
Ms. marabucie
marabutach
W. marabucie
marabuci
ndepr marabuty
depr -
fr. marabout
z port. maraboto, marabuto
Pierwotnym źródłem jest ar. murābit 'mężczyzna mieszkający w warownym klasztorze; człowiek pobożny, pustelnik'