niedouk
-
pot. pogard. osoba, która ma braki w wykształceniu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
– Prawnikami czy radcami prawnymi nie mogą być niedouki, tymczasem tych mamy coraz więcej.
źródło: NKJP: GRAB: Pałace sprawiedliwości, Sztafeta nr 28/2005
Propozycja, by studia były płatne zmierza w efekcie do tego, by kraj nasz stawał się krajem durniów i niedouków. Bo jak stać się może krajem ludzi wykształconych, gdy miliony polskich rodzin ledwie mają na chleb czy inne elementarne potrzeby.
źródło: NKJP: Dariusz Łanocha, Marek Bartosik: Czy studia powinny być płatne?, Gazeta Krakowska, 2004-01-24
Na żądanie niektórych kierowników produkcji tylnymi drzwiami wpuszcza się do zawodu niedouków, których karetki muszą zabierać z planu po każdym ujęciu, podczas gdy sprawdzeni zawodowcy z trudem znajdują pracę, ponieważ ich umiejętności kosztują więcej.
źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Ciało lotne, Polityka nr 39, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niedouk
niedoucy
niedoukowie
ndepr niedouki
depr D. niedouka
niedouków
C. niedoukowi
niedoukom
B. niedouka
niedouków
N. niedoukiem
niedoukami
Ms. niedouku
niedoukach
W. niedouku
niedoucy
niedoukowie
ndepr niedouki
depr -
Rzeczownik odczasownikowy od zaprzeczonego przedrostkowego nie douczyć; zob. uczyć