niedouk

  • pot.  pogard.  osoba, która ma braki w wykształceniu
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

  • – Prawnikami czy radcami prawnymi nie mogą być niedouki, tymczasem tych mamy coraz więcej.

    źródło: NKJP: GRAB: Pałace sprawiedliwości, Sztafeta nr 28/2005

    Propozycja, by studia były płatne zmierza w efekcie do tego, by kraj nasz stawał się krajem durniów i niedouków. Bo jak stać się może krajem ludzi wykształconych, gdy miliony polskich rodzin ledwie mają na chleb czy inne elementarne potrzeby.

    źródło: NKJP: Dariusz Łanocha, Marek Bartosik: Czy studia powinny być płatne?, Gazeta Krakowska, 2004-01-24

    Na żądanie niektórych kierowników produkcji tylnymi drzwiami wpuszcza się do zawodu niedouków, których karetki muszą zabierać z planu po każdym ujęciu, podczas gdy sprawdzeni zawodowcy z trudem znajdują pracę, ponieważ ich umiejętności kosztują więcej.

    źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Ciało lotne, Polityka nr 39, 2000

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. niedouk
    niedoucy
    niedoukowie
    ndepr
    niedouki
    depr
    D. niedouka
    niedouków
    C. niedoukowi
    niedoukom
    B. niedouka
    niedouków
    N. niedoukiem
    niedoukami
    Ms. niedouku
    niedoukach
    W. niedouku
    niedoucy
    niedoukowie
    ndepr
    niedouki
    depr
  • Rzeczownik odczasownikowy od zaprzeczonego przedrostkowego nie douczyć; zob. uczyć

CHRONOLOGIZACJA:
1551, SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 20.04.2017