skostnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pod wpływem zimna lub innych nieprzyjemnych doznań stracić czucie i możność sprawnego wykonywania ruchów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

temperatura i ogień

	Mimo zaskakująco krzepiących zapowiedzi pielęgniarki skostniał cały od niepokoju. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Chciał zawołać: „Mario”, ale wargi skostniały jak od mrozu. źródło: NKJP: Ida Fink: Ślady, 1996
	Dziewczyna przy studni skostniała już z zimna, chociaż pod bluzką ma kilka grubych podkoszulków. źródło: NKJP: Monika Panfil: Wiosną pięknie spalimy rozłogi, Gazeta Wyborcza, 1997-12-19
	Zaproponował herbatę z rumem. - Pani zmarzła. Z samego strachu można skostnieć. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	[...] Wszyscy oni skostnieli z zimna, wygłodniali żołnierze rzucili się na jedzenie [...]. źródło: NKJP: Jan Miodek: Ocalali to ci, którzy ocaleli, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-09-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skostniałem +(e)m skostniał	skostniałam +(e)m skostniała	skostniałom +(e)m skostniało	skostnieliśmy +(e)śmy skostnieli	skostniałyśmy +(e)śmy skostniały
2 os.	skostniałeś +(e)ś skostniał	skostniałaś +(e)ś skostniała	skostniałoś +(e)ś skostniało	skostnieliście +(e)ście skostnieli	skostniałyście +(e)ście skostniały
3 os.	skostniał	skostniała	skostniało	skostnieli	skostniały

bezosobnik: skostniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skostniejmy
2 os.	skostniej	skostniejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skostniałbym bym skostniał	skostniałabym bym skostniała	skostniałobym bym skostniało	skostnielibyśmy byśmy skostnieli	skostniałybyśmy byśmy skostniały
2 os.	skostniałbyś byś skostniał	skostniałabyś byś skostniała	skostniałobyś byś skostniało	skostnielibyście byście skostnieli	skostniałybyście byście skostniały
3 os.	skostniałby by skostniał	skostniałaby by skostniała	skostniałoby by skostniało	skostnieliby by skostnieli	skostniałyby by skostniały

bezosobnik: skostniano by

bezokolicznik: skostnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skostniawszy

gerundium: skostnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kostnieć

+

skostnieć

+

(od CZEGO | z CZEGO)

Od: kostnieć ; zob. kość