skostnieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pozostać na stałe w jakimś stanie i nie zmienić się

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

synonimy:

zastygnąć

	Oczywiście, pozostaję wierny sobie i swojemu stylowi, ale też - o czym jestem przeświadczony - jestem tyle lat na rynku właśnie dzięki temu, że cały czas szukam, że wciąż próbuję nie skostnieć w jednym tylko repertuarze. źródło: NKJP: (X): Rosłem na komika, Dziennik Polski, 2003-11-22
	[...] Skostniał w skutecznym niegdyś modelu działania. źródło: NKJP: Marek Rapacki: Zrobiło się szaro, Gazeta Wyborcza, 1993-03-26
	W tej sytuacji niezbędny jest nowy początek, abyśmy nie skostnieli w obecnej pozycji. źródło: NKJP: Henryk Skolimowski: Nowy renesans - mit czy rzeczywistość?, Zielone Brygady, 2006-12-01
	Gdyby to zrozumiał, to wróciłby dopiero za jakieś trzy lata, kiedy piramida władzy skostnieje i społeczeństwo znowu skamienieje na jakieś 40 lat. źródło: NKJP: Igor Jarkiewicz: Jest czy nie jest prorokiem we własnym kraju?, Gazeta Wyborcza, 1994-07-22
	W momencie narodzin Chrystusa jej gramatyczne struktury skostniały [...]. Łacina postanowiła już się nie zmieniać. źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska, Adam Krzemiński: Erudituli omnium..., Polityka, 2008-01-05

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skostniałem +(e)m skostniał	skostniałam +(e)m skostniała	skostniałom +(e)m skostniało	skostnieliśmy +(e)śmy skostnieli	skostniałyśmy +(e)śmy skostniały
2 os.	skostniałeś +(e)ś skostniał	skostniałaś +(e)ś skostniała	skostniałoś +(e)ś skostniało	skostnieliście +(e)ście skostnieli	skostniałyście +(e)ście skostniały
3 os.	skostniał	skostniała	skostniało	skostnieli	skostniały

bezosobnik: skostniano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skostniejmy
2 os.	skostniej	skostniejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skostniałbym bym skostniał	skostniałabym bym skostniała	skostniałobym bym skostniało	skostnielibyśmy byśmy skostnieli	skostniałybyśmy byśmy skostniały
2 os.	skostniałbyś byś skostniał	skostniałabyś byś skostniała	skostniałobyś byś skostniało	skostnielibyście byście skostnieli	skostniałybyście byście skostniały
3 os.	skostniałby by skostniał	skostniałaby by skostniała	skostniałoby by skostniało	skostnieliby by skostnieli	skostniałyby by skostniały

bezosobnik: skostniano by

bezokolicznik: skostnieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skostniawszy

gerundium: skostnienie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: kostnieć

+

skostnieć

+

(w CZYM)

Od: kostnieć ; zob. kość