dębieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. stawać się twardym i niesmacznym, tracąc właściwą konsystencję

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy

[...] całe życie mnie uczono, że ziemniaki trzeba dogotować do końca. Przetrzymywane w gorącej wodzie, niedogotowane tylko dębieją [...]. Są takie twarde, niesmaczne.

źródło: Internet: forum.gazeta.pl

A słyszałeś o kuchni węgierskiej. Tam nawet ziemniaki wrzuca się surowe do potraw na bazie leczo - i jakoś nie dębieją.

źródło: Internet: polki.pl

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	dębieję	dębiejemy
2 os.	dębiejesz	dębiejecie
3 os.	dębieje	dębieją

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dębiałem +(e)m dębiał	dębiałam +(e)m dębiała	dębiałom +(e)m dębiało	dębieliśmy +(e)śmy dębieli	dębiałyśmy +(e)śmy dębiały
2 os.	dębiałeś +(e)ś dębiał	dębiałaś +(e)ś dębiała	dębiałoś +(e)ś dębiało	dębieliście +(e)ście dębieli	dębiałyście +(e)ście dębiały
3 os.	dębiał	dębiała	dębiało	dębieli	dębiały

bezosobnik: dębiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dębiał będę dębieć	będę dębiała będę dębieć	będę dębiało będę dębieć	będziemy dębieli będziemy dębieć	będziemy dębiały będziemy dębieć
2 os.	będziesz dębiał będziesz dębieć	będziesz dębiała będziesz dębieć	będziesz dębiało będziesz dębieć	będziecie dębieli będziecie dębieć	będziecie dębiały będziecie dębieć
3 os.	będzie dębiał będzie dębieć	będzie dębiała będzie dębieć	będzie dębiało będzie dębieć	będą dębieli będą dębieć	będą dębiały będą dębieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dębiejmy
2 os.	dębiej	dębiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dębiałbym bym dębiał	dębiałabym bym dębiała	dębiałobym bym dębiało	dębielibyśmy byśmy dębieli	dębiałybyśmy byśmy dębiały
2 os.	dębiałbyś byś dębiał	dębiałabyś byś dębiała	dębiałobyś byś dębiało	dębielibyście byście dębieli	dębiałybyście byście dębiały
3 os.	dębiałby by dębiał	dębiałaby by dębiała	dębiałoby by dębiało	dębieliby by dębieli	dębiałyby by dębiały

bezosobnik: dębiano by

bezokolicznik: dębieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: dębiejąc

gerundium: dębienie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dębienie	dębienia
D.	dębienia	dębień
C.	dębieniu	dębieniom
B.	dębienie	dębienia
N.	dębieniem	dębieniami
Ms.	dębieniu	dębieniach
W.	dębienie	dębienia

imiesłów przymiotnikowy czynny: dębiejący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	dębiejący	dębiejący	dębiejący	dębiejące	dębiejąca
D.	dębiejącego	dębiejącego	dębiejącego	dębiejącego	dębiejącej
C.	dębiejącemu	dębiejącemu	dębiejącemu	dębiejącemu	dębiejącej
B.	dębiejącego	dębiejącego	dębiejący	dębiejące	dębiejącą
N.	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącą
Ms.	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	dębiejący	dębiejący	dębiejące	dębiejące
D.	dębiejących	dębiejących	dębiejących	dębiejących
C.	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym	dębiejącym
B.	dębiejących	dębiejących	dębiejących	dębiejące
N.	dębiejącymi	dębiejącymi	dębiejącymi	dębiejącymi
Ms.	dębiejących	dębiejących	dębiejących	dębiejących

odpowiednik aspektowy: zdębieć

Pochodzenie

płn. psł. *dǫběti, dǫbějǫ 'stawać się twardym jak dąb, sztywnieć, drętwieć, tężeć np. pod wpływem zimna, marznąć'