samostanowić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. móc decydować o sobie lub sprawach i osobach sobie bliskich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	Po czasach tzw. transformacji ustrojowej rozpoczętej w 1989 r. wydawało się, że polskie społeczeństwo odzyskało na nowo swoją podmiotowość, że może samostanowić o sobie, o swojej religii, kulturze, polityce, wychowaniu, że jesteśmy społeczeństwem obywatelskim. źródło: Internet: radiomaryja.pl
	Podstawowym założeniem naszego projektu jest stworzenie miejsca pracy, w którym zatrudnione osoby efektywnie wykorzystują swoje umiejętności i jednocześnie samostanowią o własnej działalności, tak aby w efekcie zdobyć silną pozycję na rynku i odnieść autentyczny sukces finansowy [...]. źródło: Internet: mmwroclaw.pl
	Dla kobiety, która pragnie być silna, samostanowić o sobie, taka sytuacja, gdy mężczyzna musi zwracać na nią uwagę, jakby opiekować się nią, jest nie do zniesienia. źródło: NKJP: Magdalena Środa: Tajemnice kobiet: rozmowy Renaty Dziurdzikowskiej, 2006
	Czeczenia i Tuwa mogłyby samostanowić o sobie w powszechnym referendum. źródło: NKJP: Irena Lewandowska: Rosja ma powinności, Gazeta Wyborcza, 1993-02-24
	Po oddaniu suwerenności do tych bloków, kraje narodowe nie będą już samostanowiły, będą bardziej partnerami wewnątrz bloków niż suwerennymi, niezależnymi państwami. źródło: Internet: nowyekran.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	samostanowiłem +(e)m samostanowił	samostanowiłam +(e)m samostanowiła	samostanowiłom +(e)m samostanowiło	samostanowiliśmy +(e)śmy samostanowili	samostanowiłyśmy +(e)śmy samostanowiły
2 os.	samostanowiłeś +(e)ś samostanowił	samostanowiłaś +(e)ś samostanowiła	samostanowiłoś +(e)ś samostanowiło	samostanowiliście +(e)ście samostanowili	samostanowiłyście +(e)ście samostanowiły
3 os.	samostanowił	samostanowiła	samostanowiło	samostanowili	samostanowiły

bezosobnik: samostanowiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		samostanówmy
2 os.	samostanów	samostanówcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	samostanowiłbym bym samostanowił	samostanowiłabym bym samostanowiła	samostanowiłobym bym samostanowiło	samostanowilibyśmy byśmy samostanowili	samostanowiłybyśmy byśmy samostanowiły
2 os.	samostanowiłbyś byś samostanowił	samostanowiłabyś byś samostanowiła	samostanowiłobyś byś samostanowiło	samostanowilibyście byście samostanowili	samostanowiłybyście byście samostanowiły
3 os.	samostanowiłby by samostanowił	samostanowiłaby by samostanowiła	samostanowiłoby by samostanowiło	samostanowiliby by samostanowili	samostanowiłyby by samostanowiły

bezosobnik: samostanowiono by

bezokolicznik: samostanowić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: samostanowiwszy

gerundium: samostanowienie

+

samostanowić

+

(o KIM/CZYM)

Od: sam-, stanowić (zob.)