edytorski

(...) nie tylko sprzedawała książki, nuty i czasopisma, ale także prowadziła własną działalność edytorską i nakładczą, wydając przewodniki, mapy, widokówki i papeterię tatrzańską, a nawet… podręczniki muzyczne.

źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995

Owo wydawnictwo to był „Czytelnik” - najmilsza firma edytorska, z jaką miałem kiedykolwiek do czynienia.

źródło: NKJP: Tomasz Domaniewski: Niedaleko od prawdy, 1975

Pismo na bardzo wysokim poziomie poligraficznym i edytorskim, poświęcające jednak problematyce rynku sztuki znacznie mniej miejsca niż przed laty.

źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Przewodnik po rynku malarstwa, 1999

W czasach, kiedy tysiące używanych jeszcze do niedawna słów zastąpiły współczesne słówka-wytrychy, a wiele osób może żyć i funkcjonować używając jedynie „łaał” i „super”, słownik poprawnej polszczyzny to rzeczywiście prawdziwe wydarzenie - nie tylko edytorskie.

źródło: NKJP: Cosmo wie wszystko, Cosmopolitan, nr 2, 2000

Autor jest bratem Witolda Gombrowicza, o nim zaś samym załączona nota edytorska mówi niewiele ponadto, że był ziemianinem.

źródło: NKJP: Krzysztof Teodor Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998