-
2.
podziemia klasztorów, kościołów lub budynków cmentarnych, gdzie umieszcza się trumny z ciałami zmarłych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć -
Nadzorujący transport „Hołdu pruskiego” inż. Eugeniusz Tor postanawia złożyć obraz w pustych jeszcze katakumbach kościoła św. Katarzyny.
źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Sztuka zagrabiona 2, Gazeta Wyborcza, 1998-12-31
Uważałem jednak, że serce Chopina powinno spoczywać nie w katakumbach, lecz w samym kościele Św. Krzyża.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
Jaszczuk wie już, że w 1935 r. jednej nocy zniknęli ksiądz, organista i zakrystian. - Nie ma człowieka i koniec. Że więziono tu ludzi z całego rejonu połońskiego. - Wrzucano ich do katakumb, umierali tam z głodu i z braku powietrza.
źródło: NKJP: Elżbieta Kotarska: Portretowanie ćmy, Elżbieta Kotarska, 1994-11-22
Kiedy zwiedzał on katakumby w roku 1926, wydawało się, że nic nigdy nie zakłóci wiecznego spokoju zmarłych.
źródło: NKJP: Jerzy Ciechanowicz: Sycylia, Gazeta Wyborcza, 1998-08-21
Przez jakieś wąskie przejście wejdę do mrocznego podziemia, które mieć będzie w sobie coś z kościelnych katakumb, ale także coś z dobrze znanych mi lochów Twierdzy.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Pożegnanie twierdzy, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. katakumby
D. katakumb
C. katakumbom
B. katakumby
N. katakumbami
Ms. katakumbach
W. katakumby
-
+ katakumby + (CZEGO) -
p.-łac. catacumbae 'podziemne cmentarze rzymskie, służące pierwszym chrześcijanom w czasach prześladowań jako miejsca potajemnych zebrań, modłów, od nazwy własnej starożytnego cmentarza rzymskiego w pieczarach podziemnych pod bazyliką św. Sebastiana: Coemeterium Catacumbas (V n.e.)'