infantylizm

[...] obie bohaterki nie jest tak łatwo ocenić i zaszufladkować, a ich perypetie będą miały większe znaczenie dla wymowy filmu niż dla nich samych. Ich wszystkie poczynania komentuje narrator, co ma oczywiście swój sens, bo podobny zabieg eksponuje infantylizm emocjonalny bohaterów i podkreśla ich całkowitą niedojrzałość.

źródło: NKJP: Ewa Drab: Drwina poza konwenansami, Esensja, 2009-05-11

[...] mimo iż znał szesnaście języków, pięknie grał na skrzypcach i bardzo ładnie rysował, do późnej starości mieszkał u dziadka. (...) Miał on ten specyficzny wdzięk ludzi nieudanych. Była to mieszanina infantylizmu i wiary w szczęśliwy przypadek, prostej, ludzkiej mądrości, naiwności i dobroci [...]

źródło: NKJP: Janina Kumaniecka: Saga rodu Słonimskich, 2003

[...] pani zachowanie zmusza człowieka do jakiegoś infantylizmu, z panią nie można inaczej, jak szkolnie jakoś, niedojrzale i niesfornie. To pani jest pensjonarka i wciąga pani człowieka w swoją pensjonarskość.

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

Intelektualiści amerykańscy, [...] wybrzydzają, że oszałamiający sukces książek Rowling to przejaw kulturalnego infantylizmu, ogarniającego dorosłych.

źródło: NKJP: Tomasz Zalewski: Brudny Harry, Polityka, 2007-07-28

Częsta zmiana partnerów wiąże się z infantylizmem uczuciowym. Może trwać nawet całe życie i być całkowicie bezrefleksyjna.

źródło: NKJP: AZG: Nie ma szczęścia, Trybuna Śląska, 2002-10-19