-
1.
tak, że ktoś odczuwa smutek i przygnębienie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- robić się komuś, zrobić się komuś markotnie
-
Ludzie wypełniają winiarnie, gdzie leje się sikacz i czuć odór najtańszych papierosów. I ja w nich byłem, i szprycera piłem, ale choć kocham mordownie całej Europy, czułem się markotnie.
źródło: NKJP: Rozmówki polsko-węgierskie, Dziennik Polski, 2000-09-09
[...] z okazji Dnia Dziecka urządzili najmłodszym wspaniałą zabawę. Na początku było markotnie – szczególnie pani dyrektor [...], bo planowała zabawę pod chmurką, z grillem, watą cukrową i piknikiem. Pogoda spłatała jednak figla i trzeba było przenieść imprezę do budynku.
źródło: NKJP: (ik): Dzień dzieci i rodziców, Gazeta Krakowska, 2007-06-01
Kiedy bogaty rolnik [...] mówi, że on też się od suszy nie ubezpieczył, bo go nie stać, coś mi się markotnie robi. Ile to ubezpieczenie kosztuje?
źródło: NKJP: Leszek Waligóra: uBEEEspieczenie, Gazeta Poznańska, 2006-07-31
[...] obozowicze gromadzili się wokół ogniska, przy którym można było się ogrzać, pośpiewać i pośmiać, bo dobry humor wszystkim dopisywał. [...] Dopiero w niedzielę zrobiło się markotnie, bo niestety zawsze przychodzi ta chwila, kiedy trzeba się pożegnać...
źródło: NKJP: SŁ: Ogólnopolski Zlot Miłośników Astronomii OZMA 2007, Nakielski Czas, 2007-08-30
Potem raptem umilkł, łzy otarł po tym swoim śmiechu, który jeszcze tłukł się po izbie, rozejrzał się jakby ze zdziwieniem, i ze zdziwieniem po nas, po ojcu, który siedział z utkwionymi gdzieś tam w ziemi oczyma, jakoś mu się nieswojo zrobiło, markotnie [...].
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Nagi sad, 1967
-
część mowy: przysłówek
stopień równy markotnie
stopień wyższy markotniej
-
+ markotnie + (KOMU) -
Zob. markotny