-
1.
specjalista w dziedzinie gramatyki - działu językoznawstwa -
[gramatyka] lub pot. [gramatyka]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa -
hiperonimy: językoznawca
-
Co do formy przymiotnikowej „zakopański”, to był taki warszawianin, który tę formę uważał za jedynie poprawną. Tym warszawianinem był znany gramatyk, Adam Antoni Kryński, który w swoim czasie ogłosił nawet pracę pod tytułem „Gwara zakopańska”.
źródło: Poradnik Językowy, 1970 (books.google.pl)
Był leksykografem, gramatykiem i tłumaczem. Opracował podręczniki do nauki języka polskiego.
źródło: Internet: bibliotekachojnice.pl
Morfemy, które w naszym przykładzie uznaliśmy za samodzielne, gramatycy nazywają rdzeniami (morfemami rdzennymi).
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Ważnym kryterium przy ustalaniu tej grupy wyrazów są - poza świadectwem ówczesnych słownikarzy czy gramatyków - wyniki badań dialektologicznych i istniejące opracowania polszczyzny regionalnej.
źródło: NKJP: Elżbieta Umińska-Tytoń: Słownictwo polszczyzny potocznej XIX wieku, 2001
Problem języka ma w filozofii społecznej Herdera szczególne znaczenie. Powtarza on wielokrotnie, że język nie jest i nie może być wyłącznie domeną gramatyków , a to dlatego, że „[...] każdy naród mówi w taki sposób, w jaki myśli, i myśli w taki sposób, w jaki mówi”.
źródło: NKJP: Jerzy Szacki: Historia myśli socjologicznej, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gramatyk
gramatycy
ndepr gramatyki
depr D. gramatyka
gramatyków
C. gramatykowi
gramatykom
B. gramatyka
gramatyków
N. gramatykiem
gramatykami
Ms. gramatyku
gramatykach
W. gramatyku
gramatycy
ndepr gramatyki
depr -
łac. grammaticus
Zob. gramatyka