-
2.
badacz języka i autor jego opisów -
[gramatyka] lub pot. [gramatyka]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa -
- gramatycy rzymscy, starożytni
-
Odwiedził jeszcze Diogenesa, licząc, że swoim przybyciem wywoła dysputę w kręgu uczonych bywalców domu, ale u wejścia usłyszał od niewolnika, że wykłady publiczne miewa gramatyk tylko w soboty.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, Tyberiusz Cezar, 2009
Za legionami po drogach Cesarstwa wędrowali także filozofowie, retorzy i gramatycy, rozprzestrzeniając grecko-rzymską kulturę po całym śródziemnomorskim świecie.
źródło: NKJP: Aleksander W. Mikołajczak: Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu, Gazeta Poznańska, 2003-02-22
Od chwili, gdy przybył na Rodos, rzeczywiście studiował. Uzupełniał wykształcenie w zakresie retoryki i słuchał wykładów gramatyka Diogenesa, lecz najbardziej interesowały go w gruncie rzeczy pewne działy wiedzy matematycznej, związane z przewidywaniem przyszłości, nieobce, jak się okazało, uczonym greckim, niekiedy przejęte z Egiptu, o których miał przedtem znikome pojęcie albo żadne.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gramatyk
gramatycy
ndepr gramatyki
depr D. gramatyka
gramatyków
C. gramatykowi
gramatykom
B. gramatyka
gramatyków
N. gramatykiem
gramatykami
Ms. gramatyku
gramatykach
W. gramatyku
gramatycy
ndepr gramatyki
depr -
łac. grammaticus
Zob. gramatyka