pokost

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. lniany

  • 1.

    substancja produkowana z oleju roślinnego z dodatkiem środków przyspieszających schnięcie lub z materiałów syntetycznych, służąca do impregnowania drewna i innych porowatych powierzchni czy do produkcji farb
  • CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Budownictwo

    materiały, narzędzia i maszyny budowlane

  • hiperonimy:  substancja
    • pachnący pokostem
  • Po oczyszczeniu powierzchni, która ma być malowana, z resztek farby, kurzu, tłuszczu i pajęczyn i przeszlifowaniu jej warto pokryć drewno preparatem chroniącym przed wilgocią oraz działaniem pleśni i grzybów. Najlepiej nadają się do tego impregnaty do drewna lub pokost.

    źródło: NKJP: Mikołaj Rozbicki: Tanie pranie brudów. Warstwowe malowanie, Gazeta Poznańska, 2002-06-20

    Wahadłowiec unosił się dwadzieścia łokci nad posadzką. Miał kształt pękatego cygara, wykonany był z dębowego drewna, gładko wypolerowanego i pociągniętego pokostem [...].

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000

    Dwaj bracia malowali altankę. Chcieli wysuszyć pokost płomieniem świeczki. Młodszy zapalił się jak pochodnia, starszy próbował go gasić w pobliskim jeziorze.

    źródło: NKJP: (jog, IwR, ag, MJ): Wakacje w szpitalu, Dziennik Bałtycki, 2000-08-30

    W naturze draceny osiągają rozmiary dużych drzew, wydzielają po uszkodzeniu kory czerwoną gumożywicę. Dawniej służyła ona do celów leczniczych, obecnie sporządza się z niej politury, pokosty i lakiery.

    źródło: NKJP: Rozalia Ćwiertnia: Smocze drzewo, Gazeta Krakowska, 2003-12-02

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pokost
    pokosty
    D. pokostu
    pokostów
    C. pokostowi
    pokostom
    B. pokost
    pokosty
    N. pokostem
    pokostami
    Ms. pokoście
    pokostach
    W. pokoście
    pokosty
  • Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego pokościć 'powlec, pociągnąć jakąś substancją', które od dawnego kościć 'powlekać jakąś substancją', czasownika odrzeczownikowego od kość (Bor); zob. kość