-
1.
roln. zboże lub trawa układające się w jednym pasie za koszącą osobą lub maszyną -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo -
- pokosy siana, traw
- pokosy leżą
-
Jednemu kosiarzowi, chyba z braku doświadczenia, pokosy nie układały się, jak należy, za co dostał od bab niezłą reprymendę.
źródło: NKJP: Stanisław Zachwieja: To były kośby, Gazeta Krakowska, 2007-07-10
Konkurencja polega na tym, by jak najszybciej i jak najdokładniej wykosić długi na 40 metrów i szeroki na 3 metry pas trawy. Jury oceni, czyj pokos wygląda najlepiej, i przyzna zwycięzcy Muchowską Kosę.
źródło: NKJP: (BALI, PEKA): Ostra konkurencja, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-07-17
Pachniała łąka, świeżymi pokosami, które od rosistego świtu dla zabawy przetrząsnęli grabiami.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
Gabe Gudeł, Miś Kunda i Dudi spali w polu na pokosach koniczyny.
źródło: NKJP: Leopold Buczkowski: Czarny potok, 1959
Ścięty jęczmień nie powinien ani chwili leżeć w pokosach na ziemi, gdyż dojrzałe ziarno w zetknięciu nawet z suchą ziemią natychmiast zwilgotnieje.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Requiem dla ziemiaństwa, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pokos
pokosy
D. pokosu
pokosów
C. pokosowi
pokosom
B. pokos
pokosy
N. pokosem
pokosami
Ms. pokosie
pokosach
W. pokosie
pokosy
Inne uwagi
Zwykle lm
-
+ pokos + (CZEGO) -
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego pokosić 'skosić, ściąć kosą'; zob. kosić