-
1.
część broni służącej do strzelania mająca kształt prostej rury, z której wydostaje się pocisk -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
- długa, krótka; stalowa lufa; lufa gwintowana; wycelowana, wymierzona w coś; lufy armatnie, karabinowe
- lufa armaty, dubeltówki, pepeszy, pistoletu, rewolweru, sztucera; lufy automatów, karabinów
- otwór w lufie
- lufa i kolba
- otwór, przewód, wylot; odrzut lufy
- nabój, pocisk w lufie
- lufy wystawały z czegoś
- opuszczać; przystawić do czegoś, skierować gdzieś lufę
- (kula, pocisk) wylatuje z lufy
-
Wyszarpnął z kabury pistolet i dotknął lufą pleców chłopca.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967
Nieznajomy mężczyzna [...] wkręcił do lufy tłumik. Przeładował broń i wymierzył w gospodarza.
źródło: NKJP: Współpracownik: Komórkowa „ośmiornica”, Tygodnik Ciechanowski, 2006-07-13
Po prostu przebiegłem przed lufami dwóch automatów. Przeżyłem, bo żaden nie otworzył ognia.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
Na broń pneumatyczną o lufie gwintowanej potrzebne jest pozwolenie.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.12.2002
Rozespany ujrzał Springera przytrzymującego drzwi, przez które wsuwała się lufa karabinu maszynowego.
źródło: NKJP: Krzysztof Kawa: Igrzyska strachu, Dziennik Polski, 2001-09-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lufa
lufy
D. lufy
luf
C. lufie
lufom
B. lufę
lufy
N. lufą
lufami
Ms. lufie
lufach
W. lufo
lufy
-
niem. Lauf 'lufa działa, strzelby'
Rodzaj żeński (zakończenie -a) pod wpływem starszego synonimicznego rura 'lufa broni palnej' (Sław)