łucznik

Kusze ważyły dużo i nie strzelały tak szybko, jak łuki. Z kuszy w ciągu trzech minut można było oddać dwa strzały, a w tym czasie łucznik mógł strzelić pięć, sześć razy. Dlatego łucznicy ranili kuszników, nim ci załadowali swoją broń.

źródło: NKJP: Jacek Drost: Fascynujące kusze, Dziennik Zachodni, 2001-01-09

Chłopcy mogli przymierzyć kaptur kolczy oraz ubiór łucznika angielskiego oraz przekonać się, że miecz wcale taki lekki nie jest.

źródło: NKJP: (EH): Żywa historia, Nowiny Raciborskie, 2003-09-24

Łucznicy [...] cofają się, naciskając na tylne szeregi rzymskich oddziałów [...].

źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951

Geralt wstrzymał konia, przepuścił konnych łuczników Niedamira.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992

Łuk stał się w Japonii narzędziem walki w III wieku naszej ery. Literatura piękna przekazała wiele legend o wybitnych łucznikach, takich jak Minamoto Yorimasa, któremu udało się zabić strzałą potężnego smoka.

źródło: NKJP: Paweł Spodenkiewicz: Spokój łucznika przyda ci się w życiu, Dziennik Łódzki, 2004-08-07