-
1.
przedmiot złożony z elementu nieruchomego, przyczepionego do drzwi lub bramy, i ruchomego, którym można stukać, żeby oznajmić swoje przybycie -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
sprzęty domowe i przedmioty codziennego użytku -
synonimy: antaba
-
- stukać kołatką
-
Do wieka, u wewnętrznej strony, przybiłem rączkę mosiężną od kołatki, prawdziwe arcydziełko kowalskiej roboty.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1974-1979, 1979
Zastukał drewnianą kołatką, umieszczoną przy dębowych drzwiach i po chwili zobaczył ogromne babsko w rozchełstanym szlafroku, z dużym nosem i siwym wąsem nad górną wargą.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
Obojętnie patrzyłem na kołatkę wyobrażającą łeb psa szczerzącego zęby.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
Niewiele myśląc, ująłem ciężką kołatkę u wejścia i zapukałem nieśmiało.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kołatka
kołatki
D. kołatki
kołatek
C. kołatce
kołatkom
B. kołatkę
kołatki
N. kołatką
kołatkami
Ms. kołatce
kołatkach
W. kołatko
kołatki
-
pol. kołatać 'stukać, pukać, łomotać'
z psł. dial. *kolatati 'wstrząsać, uderzać, łomotać'