wyrocznia - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

coś, co cieszy się uznaniem i szacunkiem i z tego powodu ludzie na podstawie tej rzeczy formułują oceny i zalecenia dotyczące jakichś spraw

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

Koran, najwyższa religijna wyrocznia islamu, grozi muzułmaninowi, który zabije wierzącego naumyślnie, [...] potępieniem wiecznym.

źródło: NKJP: Zamknięci..., Dziennik Polski, 2002-01-04

Nie wynika to z buntu przeciwko Bogu, lecz raczej ze zdrowego braku zaufania do państwa - i instytucjonalnej religii - jako moralnej wyroczni.

źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Wyganianie..., Gazeta Wyborcza, 1993-05-11

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	wyrocznia	+	(CZEGO)
	+	wyrocznia	+	(JAKA)