beniaminek

Matka nie mówiła o zmarłych nagle na szkarlatynę mych siostrach, gdyż na wspomnienie o nich zawsze płakała. Z tego też powodu trzęsła się nad nami, a specjalnie nad beniaminkiem Cześkiem, który w pełni wykorzystywał tę sytuację i był brzdącem strasznie trudnym do wychowania [...]

źródło: NKJP: Jerzy Odrowąż-Pieniążek: Więcej niż świadek, 2007

Aż kim mam być, kiedy nie ma ani starego, ani matki, ani braci, ani sióstr, ani beniaminka Izaaka?

źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: A jak królem, a jak katem będziesz, 1967

Gdy Władysław, beniaminek książęcego rodu, w roku 1260 udaje się do Padwy, na towarzysza podróży dostaje Witela. Miał być opiekunem, ale cóż to za kurator, starszy od podopiecznego najwyżej o kilka miesięcy.

źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957, 1996

Od małego, jak wszyscy chłopcy z wiosek rybackich na Półwyspie Helskim, obznajomiony był z rybackim rzemiosłem. Ojciec, który nie umiał niczego swemu beniaminkowi odmówić - wyraził zgodę. „Ale potem wstąpisz do Wyższej Szkoły Morskiej”.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Wielkolud z Jaskini Piratów albo Tajemnica czwartej ściany, 2001