-
2.
książk. celowe zaskakiwanie odbiorców lub otoczenia zachowaniem, sposobem mówienia lub tworzenia czegoś, odbieranymi jako dziwne -
Ms. lp wymawiany: [manieryźmie] lub [manieryzmie].
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Istnieje w polszczyźnie zjawisko, które jedni nazywają snobizmem, inni manieryzmem. Pewne wyrazy lub powiedzenia stają się modne i Polacy, niezależnie od wykształcenia stosują je, tam gdzie trzeba i nie trzeba, bo są modne.
źródło: NKJP: Tadeusz Samselski: Poznajmy i pokochajmy nasz język polski (część II), NAkielski Czas, 2007-07-11
Język przekładu jest jasny i prosty; uchodząca za niezbędną archaizacja zaznaczona jest dyskretnie. Brak manieryzmów językowych bardzo zbliża do nas Iliadę i będzie przyjęty życzliwie przez czytelników.
źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury : 1948-1967, 2001
Scenki rodzajowe i krajobrazy często rażą manieryzmem i uproszczeniami.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Przewodnik po rynku malarstwa, 1999
Właśnie dlatego zachowania nastolatków mogą być nadmiernie spontaniczne, skrajnie zahamowane albo sztuczne do granic możliwości (choćby przedziwne manieryzmy, uczesania, stroje).
źródło: NKJP: Jacek Santorski: Jak żyć żeby nie zwariować, 2003
Jego wielki, różnolity dorobek z późniejszych czasów nosi znamię manieryzmu i obsesyjności, nadmiernej komplikacji i wysztucznienia.
źródło: NKJP: Tymon Terlecki: Festiwal Szekspirowski w Londynie, Kultura, nr 7-8, 1964
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. manieryzm
manieryzmy
D. manieryzmu
manieryzmów
C. manieryzmowi
manieryzmom
B. manieryzm
manieryzmy
N. manieryzmem
manieryzmami
Ms. manieryzmie
manieryzmach
W. manieryzmie
manieryzmy
-
internac.
ang. mannerism
fr. maniérisme
niem. Manierismus
z wł. manierismo