marzanna
-
kukła ze słomy, którą dawniej na wsiach rytualnie topiono lub palono na pożegnanie zimy i przywitanie wiosny
-
W postaci pisanej wielką literą wyraz Marzanna jest także imieniem żeńskim.
-
[marzanna]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
hiperonimy: kukła
-
- kukła marzanny
- niszczyć, palić, topić marzannę
-
Ludzie szli w milczeniu i nieśli kukłę wysoko ponad głowami. Według innych źródeł w obrzędzie uczestniczyły jedynie młode niezamężne dziewczęta, które, niosąc marzannę, odwiedzały każdą chatę.
źródło: NKJP: Agnieszka Tomaszczuk-Rosołowska: Marzanna – niewinna zabawa czy brutalny rytuał?, Esensja, nr 3, 2008
Słomiana kukła uosabiała śmierć. Wyprowadzano marzannę poza obręb wsi bądź miasta, aby w najbliższej rzece czy błocie ją utopić.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004
Potem, w czwartą niedzielę postu przygotowywano dwie słomiane kukły: marzannę i marzanioka, które topiono w rzece. W ten sposób żegnano się z zimą.
źródło: NKJP: Beata Mońka: Chłopcy śmigali, dziewczyny dyngowały, Tygodnik Rybnicki, 2008-03-18
Dzieci z oddziału przedszkolnego Szkoły Podstawowej przygotowały kilka Marzann symbolizujących zimę, które chętnie odesłały gdzie pieprz rośnie.
źródło: NKJP: (bień): Wypędzona, Euroregio Glacensis nr 12 (118), 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. marzanna
marzanny
D. marzanny
marzann
C. marzannie
marzannom
B. marzannę
marzanny
N. marzanną
marzannami
Ms. marzannie
marzannach
W. marzanno
marzanny
-
Wyraz pochodzi od polskiego wariantu imienia słowiańskiej bogini Marzanna ; imię nie ma zadowalającej etymologii
Inne znaczenie: 'roślina'