-
2.
książk. ogół przekonań dotyczących nadprzyrodzonego wpływu określonych wydarzeń, rzeczy, znaków na różne aspekty ludzkiego życia -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- wiara w gusła
- wierzyć w gusła
-
Zawsze i wszędzie dopatrywał się spisków, matactw, konspiracji. Wreszcie - wierzył w gusła; gdy astrolodzy za jego szczęśliwą cyfrę uznali 9, kazał wydrukować banknoty 90- i 45-kiatowe, bo obie liczby dzielą się przez dziewięć.
źródło: NKJP: Paweł Smoleński: Wojna z ciszą (1), Gazeta Wyborcza, 1997-03-08
Wydawać by się mogło, że w dzisiejszym cywilizowanym świecie wiara w gusła, zabobony, szatana należy do zamierzchłej przeszłości. Jednak nie, sporadycznie zdarzają się tragiczne niestety przykłady, że jest to zjawisko wciąż żywe.
źródło: NKJP: Dzieci szatana, Co Tydzień Jaworzno, 2004-05-27
Jeśli chodzi o prosty lud, to i dzisiaj w wielu krajach na całym świecie panuje wiara w różne gusła i zabobony, czary i czarowników, którzy mogą sprowadzać na ludzi różne choroby i nieszczęścia i uwalniać od nich.
źródło: NKJP: Ryszard Myśliwiec: Drogi dojścia do Boga, 2009
Wiara w znaki na niebie i ziemi towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Niektórzy mówią, że to gusła i zabobony. A ja powiem, że nie mają racji. Nie wolno negować obyczajowości, tradycji. Ktoś, kto zaprzecza istnieniu tego, co nadprzyrodzone, staje się człowiekiem ubogim duchem.
źródło: NKJP: (IK): Wierzyć we wróżby?, Gazeta Krakowska, 2002-11-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gusła
D. guseł
C. gusłom
B. gusła
N. gusłami
Ms. gusłach
W. gusła
-
Może z wcześniejszego *gudsla lub *gǫdsla (prawdopodobnie w zn. 'granie na instrumencie strunowym; wprawianie muzyką w stan ekstazy; obrzędy magiczne odprawiane z towarzyszeniem muzyki'), a to od czas. psł. *gǫsti, *gǫdǫ 'grać na instrumencie strunowym'.