schlustać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. pobrudzić kogoś lub coś wymiocinami

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

Jasiowi zdarza się schlustać mnie nawet godzinę po karmieniu.

źródło: Internet: babyboom.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schlustałem +(e)m schlustał	schlustałam +(e)m schlustała	schlustałom +(e)m schlustało	schlustaliśmy +(e)śmy schlustali	schlustałyśmy +(e)śmy schlustały
2 os.	schlustałeś +(e)ś schlustał	schlustałaś +(e)ś schlustała	schlustałoś +(e)ś schlustało	schlustaliście +(e)ście schlustali	schlustałyście +(e)ście schlustały
3 os.	schlustał	schlustała	schlustało	schlustali	schlustały

bezosobnik: schlustano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		schlustajmy schluszczmy
2 os.	schlustaj schluszcz	schlustajcie schluszczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schlustałbym bym schlustał	schlustałabym bym schlustała	schlustałobym bym schlustało	schlustalibyśmy byśmy schlustali	schlustałybyśmy byśmy schlustały
2 os.	schlustałbyś byś schlustał	schlustałabyś byś schlustała	schlustałobyś byś schlustało	schlustalibyście byście schlustali	schlustałybyście byście schlustały
3 os.	schlustałby by schlustał	schlustałaby by schlustała	schlustałoby by schlustało	schlustaliby by schlustali	schlustałyby by schlustały

bezosobnik: schlustano by

bezokolicznik: schlustać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: schlustawszy

gerundium: schlustanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: schlustany

+

schlustać

+

KOGO/CO

Zob. chlustać