wiarołomny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. taki, który nie dotrzymując przysięgi, przyrzeczenia, danego słowa lub nie wywiązując się ze zobowiązań, dopuszcza się zdrady

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

	synonimy:	nielojalny niewierny I
	antonimy:	lojalny wierny I

	Każda umowa, czy to feudalna czy handlowa, nakładała zobowiązania na obie strony, a ich niespełnienie oznaczało jej rozwiązanie, a niekiedy i ukaranie wiarołomnego partnera. źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
	Główna bohaterka, Judyta, dojrzała kobieta, musi rozwieść się z wiarołomnym mężem i opuścić jego mieszkanie. źródło: NKJP: (emka): Nigdy w życiu, Dziennik Bałtycki, 2004-03-01
	Obywatelski „Duch Rzeczypospolitej” przetrwał jednak w polskiej świadomości narodowej i ożywał w chwilach jej zrywów, jak choćby w czasach „Solidarności”, kiedy to dziesięć milionów Polaków [...] pokojowo wypowiedziało posłuszeństwo władzy, którą uważali za wiarołomną i podporządkowaną obcym interesom. źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989
	Opowiadanie dotyczy Aleksandra Wielkiego skazującego na śmierć wiarołomnych żołnierzy króla perskiego Dariusza, którzy usiłowali się przypodobać zwycięzcy i ocalić swe życie. źródło: NKJP: Krzysztof Pawłowski: Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji, 2003

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	wiarołomny	+
szyk: neutralny

Złożenie: wiaro- (zob. wiara ) + -łomny (przymiotnik od pol. dawnego łomić < psł. *lomiti 'łamać, rozbijać na kawałki'); por. łamać