rozkurczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

rozluźnić to, co jest skurczone - zaciśnięte pod wpływem czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

leki i sposoby leczenia, zabiegi, sprzęty medyczne

synonimy:

rozluźnić

	Zdrowy, prawidłowo funkcjonujący pęcherz, gdy jest wypełniony, wysyła bodziec nerwowy do mózgu, który odpowiada impulsem nakazującym pęcherzowi skurczyć się, przy jednoczesnym rozkurczeniu zwieracza. źródło: NKJP: Agnieszka Grzelak: Nerwowy pęcherz, Gazeta Krakowska, 2007-08-04
	O ile przeciętny pusty żołądek ma pojemność zaledwie 75 mililitrów, to rozkurczony mieści ponad dwa litry (a u niektórych osób znacznie więcej). Rozszerzanie się żołądka jest regulowane przez nerwy w jego ścianie. źródło: Internet: naukawpolsce.pap.pl
	Nasiona kopru uważane są za najskuteczniejszy ziołowy specyfik na wzdęcia. Pijąc napar z kopru możemy też liczyć na rozkurczenie jelit oraz pobudzenie pracy układu trawiennego. źródło: Internet: zdrowie.gazeta.pl
	Dostał zastrzyki na rozkurczenie krtani [...] źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkurczyłem +(e)m rozkurczył	rozkurczyłam +(e)m rozkurczyła	rozkurczyłom +(e)m rozkurczyło	rozkurczyliśmy +(e)śmy rozkurczyli	rozkurczyłyśmy +(e)śmy rozkurczyły
2 os.	rozkurczyłeś +(e)ś rozkurczył	rozkurczyłaś +(e)ś rozkurczyła	rozkurczyłoś +(e)ś rozkurczyło	rozkurczyliście +(e)ście rozkurczyli	rozkurczyłyście +(e)ście rozkurczyły
3 os.	rozkurczył	rozkurczyła	rozkurczyło	rozkurczyli	rozkurczyły

bezosobnik: rozkurczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozkurczmy
2 os.	rozkurcz	rozkurczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkurczyłbym bym rozkurczył	rozkurczyłabym bym rozkurczyła	rozkurczyłobym bym rozkurczyło	rozkurczylibyśmy byśmy rozkurczyli	rozkurczyłybyśmy byśmy rozkurczyły
2 os.	rozkurczyłbyś byś rozkurczył	rozkurczyłabyś byś rozkurczyła	rozkurczyłobyś byś rozkurczyło	rozkurczylibyście byście rozkurczyli	rozkurczyłybyście byście rozkurczyły
3 os.	rozkurczyłby by rozkurczył	rozkurczyłaby by rozkurczyła	rozkurczyłoby by rozkurczyło	rozkurczyliby by rozkurczyli	rozkurczyłyby by rozkurczyły

bezosobnik: rozkurczono by

bezokolicznik: rozkurczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozkurczywszy

gerundium: rozkurczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozkurczony

odpowiednik aspektowy: rozkurczać

+

rozkurczyć

+

CO

Zob. kurczyć