wykurzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. zużyć przez palenie tytoń lub podobną używkę

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

	synonimy:	wyjarać wykopcić
	hiperonimy:	wypalić

Cytaty

Słońce siadało wolno, wolniuteńko i zniknęło na chwilę, jakby wybiegło za horyzont za potrzebą, skręta nie zdążyłem wykurzyć, już wstawało.

źródło: NKJP: Mariusz Wilk: Wilczy notes, 2007

Wyłamuję się trochę spod panującej dyscypliny i oddalam się nieco od miejsca naszych bunkrów i umocnień. Siadam na krześle we wzmiankowanej wnęce - twarzą do okienka. [...] Tam można niepostrzeżenie wykurzyć papierosa [...].

źródło: NKJP: Andrzej Garlicki: Teraz Bestia wraca do miasta, Polityka, 2003-04-12

Ale ja chłop tęgawy, niewysoki, to mi było ciężko tak cięgiem za tą piłką ganiać. Więc jak mi się ona nawinęła pod nogę, tom kopnął z całych sił, nie patrząc nawet gdzie. Zanim piłkę znaleźli, zdążyłem spokojnie wykurzyć fajkę.

źródło: NKJP: ...Czas miłości, czas śmierci..., Dziennik Polski, 1999-11-12

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wykurzę	wykurzymy
2 os.	wykurzysz	wykurzycie
3 os.	wykurzy	wykurzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykurzyłem +(e)m wykurzył	wykurzyłam +(e)m wykurzyła	wykurzyłom +(e)m wykurzyło	wykurzyliśmy +(e)śmy wykurzyli	wykurzyłyśmy +(e)śmy wykurzyły
2 os.	wykurzyłeś +(e)ś wykurzył	wykurzyłaś +(e)ś wykurzyła	wykurzyłoś +(e)ś wykurzyło	wykurzyliście +(e)ście wykurzyli	wykurzyłyście +(e)ście wykurzyły
3 os.	wykurzył	wykurzyła	wykurzyło	wykurzyli	wykurzyły

bezosobnik: wykurzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wykurzmy
2 os.	wykurz	wykurzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wykurzyłbym bym wykurzył	wykurzyłabym bym wykurzyła	wykurzyłobym bym wykurzyło	wykurzylibyśmy byśmy wykurzyli	wykurzyłybyśmy byśmy wykurzyły
2 os.	wykurzyłbyś byś wykurzył	wykurzyłabyś byś wykurzyła	wykurzyłobyś byś wykurzyło	wykurzylibyście byście wykurzyli	wykurzyłybyście byście wykurzyły
3 os.	wykurzyłby by wykurzył	wykurzyłaby by wykurzyła	wykurzyłoby by wykurzyło	wykurzyliby by wykurzyli	wykurzyłyby by wykurzyły

bezosobnik: wykurzono by

bezokolicznik: wykurzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykurzywszy

gerundium: wykurzenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wykurzenie	wykurzenia
D.	wykurzenia	wykurzeń
C.	wykurzeniu	wykurzeniom
B.	wykurzenie	wykurzenia
N.	wykurzeniem	wykurzeniami
Ms.	wykurzeniu	wykurzeniach
W.	wykurzenie	wykurzenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: wykurzony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wykurzony	wykurzony	wykurzony	wykurzone	wykurzona
D.	wykurzonego	wykurzonego	wykurzonego	wykurzonego	wykurzonej
C.	wykurzonemu	wykurzonemu	wykurzonemu	wykurzonemu	wykurzonej
B.	wykurzonego	wykurzonego	wykurzony	wykurzone	wykurzoną
N.	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym	wykurzoną
Ms.	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wykurzeni	wykurzeni	wykurzone	wykurzone
D.	wykurzonych	wykurzonych	wykurzonych	wykurzonych
C.	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym	wykurzonym
B.	wykurzonych	wykurzonych	wykurzonych	wykurzone
N.	wykurzonymi	wykurzonymi	wykurzonymi	wykurzonymi
Ms.	wykurzonych	wykurzonych	wykurzonych	wykurzonych

odpowiednik aspektowy: wykurzać

Składnia

+

wykurzyć

+

CO

Pochodzenie

Zob. kurzyć