stonować - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować, że coś stało się mniej nasycone gwałtownymi uczuciami

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

złagodzić

	W odróżnieniu ode mnie - bo ja potrafiłem przecież stonować, a nawet ukryć swój zachwyt - siedzący obok mnie facet patrzył na śliczną siostrzyczkę jak cielę na malowane wrota. źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005
	Gdy później Marszałek usiłował stonować wymowę polskiego oświadczenia, okazało się, że komunikat podchwyciła już prasa. źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
	Akajew stonował jednak początkowy optymizm. Trzy lata temu obiecywał rodakom, że raz dwa zbuduje w górach Tien-szan drugą Szwajcarię. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Kirgiz sprzedał konia, Gazeta Wyborcza, 1995-01-13
	Dramatyczne wydarzenia najlepiej opowiedzieć w sposób stonowany, oszczędnie w słowach. źródło: NKJP: Ewa Drab: Przeciętna niezwyczajność, Esensja, nr 05 (LXVII), 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stonowałem +(e)m stonował	stonowałam +(e)m stonowała	stonowałom +(e)m stonowało	stonowaliśmy +(e)śmy stonowali	stonowałyśmy +(e)śmy stonowały
2 os.	stonowałeś +(e)ś stonował	stonowałaś +(e)ś stonowała	stonowałoś +(e)ś stonowało	stonowaliście +(e)ście stonowali	stonowałyście +(e)ście stonowały
3 os.	stonował	stonowała	stonowało	stonowali	stonowały

bezosobnik: stonowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stonujmy
2 os.	stonuj	stonujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stonowałbym bym stonował	stonowałabym bym stonowała	stonowałobym bym stonowało	stonowalibyśmy byśmy stonowali	stonowałybyśmy byśmy stonowały
2 os.	stonowałbyś byś stonował	stonowałabyś byś stonowała	stonowałobyś byś stonowało	stonowalibyście byście stonowali	stonowałybyście byście stonowały
3 os.	stonowałby by stonował	stonowałaby by stonowała	stonowałoby by stonowało	stonowaliby by stonowali	stonowałyby by stonowały

bezosobnik: stonowano by

bezokolicznik: stonować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stonowawszy

gerundium: stonowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stonowany

odpowiednik aspektowy: tonować

Inne uwagi

Zwykle imb

+

stonować

+

CO

Od: ton