-
1.
cecha osoby, która zdaniem mówiącego jest nadmiernie pewna siebie, a jej działania cechuje zuchwałość lub chęć pokrycia braku umiejętności -
- rzadziej chucpa
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Drażniła mnie jego hucpa, poczucie wyższości, brak wychowania [...].
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992
Wiele jest w tym frazesowaniu koguciej pychy, jeszcze więcej hucpy [...].
źródło: NKJP: Groński, Polityka, 2004
Inni, obdarzeni rozsądkiem i większą hucpą, dorobili się pieniędzy i trzymają „blat” z dzielnicowym policjantem.
źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
Przestał się nieprzyzwoicie wyrażać, stracił swoją szorstką hucpę, swoją krewkość.
źródło: NKJP: Oliver Sacks; tłum. Barbara Lindenberg: Lektury, Gazeta Wyborcza, 1994-05-13
Poczucie niepewności i obawa, czy człowiek sprosta zadaniu, wywołują często, jako rodzaj reakcji obronnej - chucpę, arogancję, gadatliwość, nonszalancję, chamstwo.
źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: O uprawianiu polityki, Gazeta Wyborcza, 1992-08-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hucpa
hucpy
D. hucpy
hucp
C. hucpie
hucpom
B. hucpę
hucpy
N. hucpą
hucpami
Ms. hucpie
hucpach
W. hucpo
hucpy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
jidysz chucpa
-
Spotykany w tekstach zapis chucpa jest uzasadniony zasadami transliteracji z języka hebrajskiego i jidysz.