manicheizm
-
filoz. rel. koncepcja filozoficzno-religijna głoszona w III wieku w Persji przez Maniego, w myśl której zasadę bytu stanowią zwalczające się siły dobra i zła oraz światła i ciemności
-
Ms. lp wymawiany: [manicheiźmie] lub [manicheizmie].
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
Oba te prądy religijne: judeochrześcijaństwo i chrześcijaństwo semickie przeniknięte wpływami manicheizmu miały z sobą to wspólne, że potępiały materię jako złą samą w sobie.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Nasuwa się tu analogia z Augustynem z Hippony, który nawróciwszy się z manicheizmu na katolicyzm, w głębi duszy pozostał quasi-manichejskim dualistą.
źródło: NKJP: Jerzy Prokopiuk: Herezja znaczy wolność, 2008
- Wszak każdego bytu przeciwieństwem jest niebyt. I jedynie Bóg nie ma swej opozycji w nieistnieniu, bo to z definicji niemożliwe. - A zatem? - A zatem Jego przeciwieństwem musi być Anty-Bóg. - Och, to pachnie manicheizmem.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
W dwunastym roku życia Mani miał pierwsze objawienie. Drugie objawienie, które miało miejsce 12 lat później, dało początek manicheizmowi.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. manicheizm
manicheizmy
D. manicheizmu
manicheizmów
C. manicheizmowi
manicheizmom
B. manicheizm
manicheizmy
N. manicheizmem
manicheizmami
Ms. manicheizmie
manicheizmach
W. manicheizmie
manicheizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. Manichaeism
fr. manichéisme
niem. Manichäismus
Od perskiego imienia Mani, które nosił twórca systemu