konfirmacja

Na drugim sejmie, za jego panowania, w Piotrkowie 1550 r. Zygmunt II August dokonał konfirmacji praw i przywilejów.

źródło: NKJP: Tadeusz Szulc: Z badań nad egzekucją praw, 2000

Krzyżacy w swoich dobrach mieli przyjmować biskupa jak swojego pana, zobowiązali się także wymóc na papieżu konfirmację wszystkich dokumentów dotyczących misji pruskiej (tym samym - uprawnień Chrystiana) i pokryć związane z tym koszty.

źródło: NKJP: Roman Czaja, Wiesław Długokęcki, Marian Dygo, Sławomir Jóźwiak, Andrzej Radzimiński: Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach. Władza i społeczeństwo, 2008

Zarazem schlebiając społecznemu oportunizmowi, nobilitując ignorancję, bezguście i konformizm, udało mu się zyskać popularność i - poprzez demokratyczną konfirmację - stać się dominującą w Polsce siłą polityczną i ekonomiczną.

źródło: NKJP: Maciej Zięba: Po szkodzie? Przed szkodą? O Polsce, kapitalizmie i kontemplacji, 1996

Może był 3 listopada t.r. w Brześciu Litewskim, gdzie królowi przedłożono do konfirmacji dokument kasztelana i starosty krakowskiego Jana z Czyżowa w sprawie między starostą wieluńskim Janem Zarębą a kupcami mazowieckimi, zmierzającymi do Wrocławia przez Wieluń.

źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w.: magnifici et generosi, 1998