-
2.
kobieta, do której mówiący czuje niechęć -
Używane zwłaszcza w odniesieniu do kobiet ubranych lub zachowujących się wyzywająco.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
A jego żona? - Ta wydra ... Ta przybłęda... Ta... Na wspomnienie ciotki Hanny pokojówka Rózia najchętniej splunęłaby trzy razy za siebie albo się przeżegnała.
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
Splot różnorodnych okoliczności sprawił, że osobą najbliższą księżnej pozostała ta ruda wydra. Z łatwością mógłbym wyobrazić sobie, że podstawiła nogę swojej pani, gdyż po osobie tego pokroju można się spodziewać wszystkiego najgorszego [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
Znów pochłonął go ekran. Pośród gwałtownych i krótkich burz poziomych i ukośnych pasów jakaś wydra pokazywała wydepilowane łydki.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955
Porządny człowiek jestem - wyznaje. - Nic nikomu nie ukradłem... to przez tę wydrę śpię pod mostem. Niech pani koniecznie napisze o mojej żonie, wszystko o niej powiem.
źródło: NKJP: Spalić i zapomnieć, Dziennik Polski, 2001-05-11
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wydra
wydry
D. wydry
wyder
wydr
C. wydrze
wydrom
B. wydrę
wydry
N. wydrą
wydrami
Ms. wydrze
wydrach
W. wydro
wydry
-
psł. *vydra [< *ūdra]