-
2.b
świadczący o tym, że ktoś jest powolny, ociężały i sztywny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- kołkowaty język
-
Chwilami przykro patrzeć na kołkowate aktorstwo [...].
źródło: NKJP: Wacław Krupiński: Kulturałki: To ja, kołkofob, Dziennik Polski, 2006-02-04
Kiedy obudziła się w nocy, z wyschniętymi ustami i kołkowatym językiem, zobaczyła na swoich stopach stare szpilki matki.
źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. kołkowaty
kołkowaty
kołkowaty
kołkowate
kołkowata
D. kołkowatego
kołkowatego
kołkowatego
kołkowatego
kołkowatej
C. kołkowatemu
kołkowatemu
kołkowatemu
kołkowatemu
kołkowatej
B. kołkowatego
kołkowatego
kołkowaty
kołkowate
kołkowatą
N. kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
kołkowatą
Ms. kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
kołkowatej
W. kołkowaty
kołkowaty
kołkowaty
kołkowate
kołkowata
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. kołkowaci
kołkowaci
kołkowate
kołkowate
D. kołkowatych
kołkowatych
kołkowatych
kołkowatych
C. kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
kołkowatym
B. kołkowatych
kołkowatych
kołkowatych
kołkowate
N. kołkowatymi
kołkowatymi
kołkowatymi
kołkowatymi
Ms. kołkowatych
kołkowatych
kołkowatych
kołkowatych
W. kołkowaci
kołkowaci
kołkowate
kołkowate
-
Zob. kołek