-
1.
książk. głęboka, wzburzona woda w morzu lub innym zbiorniku wodnym -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
zbiorniki wodne -
- morskie, wodne odmęty
- odmęty jeziora, morza, oceanu, rzeki, wody
- utonąć, zginąć w odmętach
-
Z taką babuleńką można pójść wszędzie – na skraj wyspy, w odmęt morza, nawet i w ogień.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Rebelia, 2007
Tylko w babcinych bajkach pod głazami kryły się bożęta i kuse czarty, na bagnach tańczyły rusałki, w wodnym odmęcie topielica czesała włosy złotym grzebieniem [...].
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993
[...] zdołał ocalić żonę i córkę, sam jednak zatonął w odmętach rozszalałej rzeki.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
[...] po szaleńczej pogoni za białym kaszalotem, który wcześniej miał mu odgryźć nogę, zginął w morskich odmętach, wciągnięty do wody przez linę przytwierdzoną do harpuna wystrzelonego w stronę obiektu zemsty.
źródło: NKJP: Tomasz Walat: Grillowany Moby Dick, Polityka, 2006-11-25
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. odmęt
odmęty
D. odmętu
odmętów
C. odmętowi
odmętom
B. odmęt
odmęty
N. odmętem
odmętami
Ms. odmęcie
odmętach
W. odmęcie
odmęty
Inne uwagi
Zwykle lm
-
+ odmęt + (CZEGO) -
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego odmącić ; zob. mącić