nikczemność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. cecha kogoś pozbawionego zasad moralnych, zdolnego do szkodzenia innym i zasługującego przez to na pogardę oraz potępienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

niegodziwość
podłość

	W obliczu wielkiej tragedii rodzi się zarówno ludzka nikczemność, jak też heroizm. źródło: NKJP: Antoni Kozłowski: Żniwo czarnej śmierci, Dziennik Bałtycki, 2000-11-03
	„Źródło” to ekranizacja średniowiecznego przekazu o nikczemności człowieka [...]. źródło: NKJP: Dramatyczny czwartek, Polska Głos Wielkopolski, 2007-03-15
	Film „Quo vadis” reklamowany jest jako obraz władzy, miłości i religii. Ważniejszy jest chyba jednak konflikt pomiędzy dwiema postawami życiowymi - szlachetnością a nikczemnością, odwagą a tchórzostwem. źródło: NKJP: Intuicja nie zawodzi, Dziennik Polski, 2001-09-14
	Czas najwyższy [...] odebrać władzę nikczemnym ludziom. Mówię o tym dlatego, że ze skutkami nikczemności rządzących spotykam się na co dzień. źródło: NKJP: Piotr Proszowski: Kaplica jak strażnica, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2005-09-08

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

	+	nikczemność	+	(KOGO)
	+	nikczemność	+	(CZYJA)

Zob. nikczemny