gekon
-
zool. niewielka owadożerna jaszczurka o długim ciele pokrytym szarymi lub brązowymi łuskami i nogach zakończonych palcami z czepnymi poduszeczkami, które umożliwiają wspinanie się po gładkich powierzchniach, żyjąca w krajach tropikalnych lub strefie podzwrotnikowej
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta drapieżne -
hiperonimy: jaszczurka
-
Gekon może się wygrzewać przy specjalnej lampce założonej nad terrarium, nazywanej promiennikiem.
źródło: NKJP: X: Gekon lubi ciepło i wilgoć, Głos Wielkopolski, 2006-01-05
W razie niebezpieczeństwa gekon otwiera szeroko pysk i głośno syczy. Może nawet dotkliwie pokąsać [...].
źródło: NKJP: mokr: Co gekon chciał powiedzieć?, Trybuna Śląska, 2003-11-29
Słuchała nocnych odgłosów wyspy: żab rechoczących w rowie, szczeku cecaków biegających po ścianach (w niektórych częściach Indonezji te domowe jaszczurki uważa się za duchy przodków), jeszcze głośniejszego gekona polującego na muchy zapewne gdzieś nieopodal [...].
źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Córeńka, 2005
Jest gorąco i wilgotno. Po suficie i ścianach biegają gekony.
źródło: NKJP: Max Cegielski: Masala, 2002
Dla miłośników gadów przygotowano terraria z żywymi wężami, gekonami itp.
źródło: NKJP: Mówiące ptaki, groźne ryby, Dziennik Polski, 2003-10-07
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gekon
gekony
D. gekona
gekonów
C. gekonowi
gekonom
B. gekona
gekony
N. gekonem
gekonami
Ms. gekonie
gekonach
W. gekonie
gekony
-
n.-łac. gekko
z hol.
Prawdopodobnie z malajskiego, gdzie miałby to być wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.