-
1.
pot. mężczyzna uważany za głupiego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- kompletny, nadęty, niedouczony, poczciwy, prostoduszny, skończony, totalny, wiejski, wioskowy, wsiowy, wyjątkowy, zwykły, żałosny; klasowy, miejscowy głupek
- głupek i kłamca, głupek i tchórz
- banda; rządy głupków
- grać, strugać, udawać, zgrywać; zrobić z kogoś głupka
- nazwać kogoś głupkiem
- wyzywać kogoś od głupków
- wychodzić/wyjść na głupka
-
Okazuje się, że wszystko wiedział. A głupka udawał.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
Z zadowoloną miną wiejskiego głupka pchnął drzwi i wmaszerował do środka.
źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
Rozkochała mnie w sobie, naciągnęła i zniknęła z czatu. Potem dowiedziałem się, że takich jak ja było więcej. Pewnie ona wchodzi pod innym nickiem i naciąga kolejnych głupków.
źródło: NKJP: Krystyna Pytlakowska: Zaczatowani, 2005
W chwilach wewnętrznej szczerości Agnus przyznawał, że jego własny wkład był minimalny, byle głupek, a w każdym razie na pewno każdy przeciętnie uzdolniony chłopak na jego miejscu osiągnąłby to samo, gdyby trafił na takich mistrzów.
źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. głupek
głupkowie
ndepr głupki
depr D. głupka
głupków
C. głupkowi
głupkom
B. głupka
głupków
N. głupkiem
głupkami
Ms. głupku
głupkach
W. głupku
głupkowie
ndepr głupki
depr -
Zob. głupi