upupić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. potraktować kogoś z wyższością i ośmieszyć go, pokazując, że ta osoba zachowuje się w sposób niedojrzały, dziecinny i nie zasługuje na poważne traktowanie

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Cytaty

Jeszcze w parę dni później Hanna zagryza usta w bezsilnej złości na samą siebie. Ta uprzejmość tamtej! Brak reakcji, opanowanie. I, nie ma co - wyższość nad nią, nad panią Pałacu! Jaśnie panią! Niewiarygodne. Jak dała się tak upupić: grzecznie usiąść, wypić herbatę; coś paskudnego w smaku, tyle że gorące.

źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008

[...] Teściowa wie, jak mu zmącić nastrój, swego czasu była dyrektorką gimnazjum, lata praktyki uczyniły ją mistrzynią upupień, Roberta w tej sytuacji nie ma sensu karcić, należy go upupić, mówi więc w imieniu komitetu powitalnego głośno i wyraźnie, tak żeby smarkacza zasarkać w obecności tych tam, co go odwieźli [...].

źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Senność, 2009

Mówił, że jest „profesjonalnym niewolnikiem” , że koncern traktuje go jak swoją własność, blokuje jego rozwój artystyczny i próbuje go upupić sprowadzając do poziomu wrzeszczących 15-latków.

źródło: NKJP: Marek Rybarczyk: Niemy niewolnik Michael, Gazeta Wyborcza, 1994-06-24

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	upupię	upupimy
2 os.	upupisz	upupicie
3 os.	upupi	upupią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upupiłem +(e)m upupił	upupiłam +(e)m upupiła	upupiłom +(e)m upupiło	upupiliśmy +(e)śmy upupili	upupiłyśmy +(e)śmy upupiły
2 os.	upupiłeś +(e)ś upupił	upupiłaś +(e)ś upupiła	upupiłoś +(e)ś upupiło	upupiliście +(e)ście upupili	upupiłyście +(e)ście upupiły
3 os.	upupił	upupiła	upupiło	upupili	upupiły

bezosobnik: upupiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		upupmy
2 os.	upup	upupcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	upupiłbym bym upupił	upupiłabym bym upupiła	upupiłobym bym upupiło	upupilibyśmy byśmy upupili	upupiłybyśmy byśmy upupiły
2 os.	upupiłbyś byś upupił	upupiłabyś byś upupiła	upupiłobyś byś upupiło	upupilibyście byście upupili	upupiłybyście byście upupiły
3 os.	upupiłby by upupił	upupiłaby by upupiła	upupiłoby by upupiło	upupiliby by upupili	upupiłyby by upupiły

bezosobnik: upupiono by

bezokolicznik: upupić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: upupiwszy

gerundium: upupienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	upupienie	upupienia
D.	upupienia	upupień
C.	upupieniu	upupieniom
B.	upupienie	upupienia
N.	upupieniem	upupieniami
Ms.	upupieniu	upupieniach
W.	upupienie	upupienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: upupiony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	upupiony	upupiony	upupiony	upupione	upupiona
D.	upupionego	upupionego	upupionego	upupionego	upupionej
C.	upupionemu	upupionemu	upupionemu	upupionemu	upupionej
B.	upupionego	upupionego	upupiony	upupione	upupioną
N.	upupionym	upupionym	upupionym	upupionym	upupioną
Ms.	upupionym	upupionym	upupionym	upupionym	upupionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	upupieni	upupieni	upupione	upupione
D.	upupionych	upupionych	upupionych	upupionych
C.	upupionym	upupionym	upupionym	upupionym
B.	upupionych	upupionych	upupionych	upupione
N.	upupionymi	upupionymi	upupionymi	upupionymi
Ms.	upupionych	upupionych	upupionych	upupionych

odpowiednik aspektowy: upupiać

Składnia

+

upupić

+

KOGO

Pochodzenie

Od: pupa