zgnoić - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. pejorat. potraktować kogoś w taki sposób, że poczuł się upokorzony, zniszczony psychicznie lub moralnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	- Zmarnował moją młodość, zgnoił nas wszystkich, za życia wpędził do grobu. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
	Zasługa KOR-u polega na tym, że wyczuliśmy ten czas. Zrozumieliśmy, że teraz możemy zawalczyć o poszerzenie tej strefy wolności, bo jesteśmy w świetle jupiterów, więc nas już nie zgnoją. źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski, Między Panem a Plebanem, 1995
	Przecież o to mu chodziło, żeby Ewelinę zastraszyć, zgnoić ... źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991
	Wczorajszy dzień całkowicie zmarnowany. Czułam się obolała, słaba fizycznie i zgnojona duchowo. źródło: NKJP: Anna Kowalska: Dzienniki 1927-1969, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: zgnojono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zgnójmy
2 os.	zgnój	zgnójcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgnoiłbym bym zgnoił	zgnoiłabym bym zgnoiła	zgnoiłobym bym zgnoiło	zgnoilibyśmy byśmy zgnoili	zgnoiłybyśmy byśmy zgnoiły
2 os.	zgnoiłbyś byś zgnoił	zgnoiłabyś byś zgnoiła	zgnoiłobyś byś zgnoiło	zgnoilibyście byście zgnoili	zgnoiłybyście byście zgnoiły
3 os.	zgnoiłby by zgnoił	zgnoiłaby by zgnoiła	zgnoiłoby by zgnoiło	zgnoiliby by zgnoili	zgnoiłyby by zgnoiły

bezosobnik: zgnojono by

bezokolicznik: zgnoić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgnoiwszy

gerundium: zgnojenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zgnojony

odpowiednik aspektowy: gnoić

+

zgnoić

+

(KOGO)

Zob. gnoić