-
1.
u człowieka i niektórych zwierząt: jeden z zębów znajdujących się pośrodku górnej i dolnej szczęki, o wydłużonym kształcie i wąskim poziomym zakończeniu, służący do chwytania i rozdzielania na części pokarmu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych -
hiperonimy: ząb
-
- dolne, górne; ostre; rosnące siekacze
- siekacze szczęki
- siekacze i kły
- brak siekaczy
-
Zęby miałby piękne, gdyby nie to, że jeden siekacz jest lekko skrzywiony.
źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł: opowiadania i reportaże, 2007
[...] w ramach profilaktyki próchnicy i chorób przyzębia w pierwszych latach życia należy unikać karmienia nocą, a kiedy dziecku wyrosną siekacze, trzeba rozpocząć karmienie łyżeczką.
źródło: NKJP: Helena Zaworska: Rodzić po ludzku? Czym grozi moda na naturalne rodzenie i przedłużone karmienie piersią?, Wprost nr 21/11, 1999
Mało kto wie, że bóbr poza wielkimi mocnymi siekaczami dysponuje siłą w szczękach dochodzącą do dziesięciu ton!
źródło: NKJP: Adrian Czarnota: Pracowity sąsiad, Tygodnik Rybnikcki, 2007-04-24
Po silnych, wysuniętych ku przodowi górnych siekaczach [...] zidentyfikowano ciało paryskiego komornika [...].
źródło: NKJP: Ząb pod względem sądowym, Dziennik Polski, 2002-10-19
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2, m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. siekacz
siekacze
D. siekacza
siekaczów
siekaczy
C. siekaczowi
siekaczom
B. siekacza
siekacz
siekacze
N. siekaczem
siekaczami
Ms. siekaczu
siekaczach
W. siekaczu
siekacze
-
Zob. siec