naprosić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. skierować do kogoś wiele próśb, których wynikiem miałoby być osiągnięcie określonego rezultatu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	– Ile my się już naprosiliśmy naszych władz, żeby chociaż trochę poprawili ten niby-chodnik – mówi mieszkaniec Łodygowic, pan Marek. – Ale zawsze słyszymy tylko obiecanki. źródło: NKJP: orka: Chodniki ważniejsze od sztuki, Trybuna Śląska, 2001-02-13
	Sam wie najlepiej (choć skarżyć się nie lubi...), ile się naprosił i nażebrał o pomoc instytucji, dla których kwoty, pozostające poza zasięgiem możliwości obojga Pabisów, są nic nie znaczącą drobnicą. źródło: NKJP: Obrazoburca z Libuszy, Dziennik Polski, 2003-08-09
	Lepiej grać u siebie, wtedy przychodzą znajomi i rodziny. Ale znalezienie terenu i zbudowanie boiska nie jest proste. Trzeba się nachodzić i naprosić. źródło: NKJP: Zygmunt Mułek: Tylko bramek nie ma, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-08-11
	Nie wstawała już prawie, mało co jadła. Zanosiłem jej przegotowane mleko z ospą, bo ode mnie jeszcze jako tako jadła. Chociaż też musiałem zawsze się jej naprosić, nagłaskać. No, zjedz, Zuzia, zjedz, nie będziesz jadła, to umrzesz. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	naprosiłem się +(e)m się naprosił	naprosiłam się +(e)m się naprosiła	naprosiłom się +(e)m się naprosiło	naprosiliśmy się +(e)śmy się naprosili	naprosiłyśmy się +(e)śmy się naprosiły
2 os.	naprosiłeś się +(e)ś się naprosił	naprosiłaś się +(e)ś się naprosiła	naprosiłoś się +(e)ś się naprosiło	naprosiliście się +(e)ście się naprosili	naprosiłyście się +(e)ście się naprosiły
3 os.	naprosił się	naprosiła się	naprosiło się	naprosili się	naprosiły się

bezosobnik: naproszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		naprośmy się
2 os.	naproś się	naproście się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	naprosiłbym się bym się naprosił	naprosiłabym się bym się naprosiła	naprosiłobym się bym się naprosiło	naprosilibyśmy się byśmy się naprosili	naprosiłybyśmy się byśmy się naprosiły
2 os.	naprosiłbyś się byś się naprosił	naprosiłabyś się byś się naprosiła	naprosiłobyś się byś się naprosiło	naprosilibyście się byście się naprosili	naprosiłybyście się byście się naprosiły
3 os.	naprosiłby się by się naprosił	naprosiłaby się by się naprosiła	naprosiłoby się by się naprosiło	naprosiliby się by się naprosili	naprosiłyby się by się naprosiły

bezosobnik: naproszono by się

bezokolicznik: naprosić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: naprosiwszy się

gerundium: naproszenie się

	+	naprosić się	+	KOGO + o CO
	+	naprosić się	+	KOGO + żeby ZDANIE

Zob. prosić