-
2.
mężczyzna lub chłopiec, do którego osoba mówiąca czuje coś złego z powodu tego, co zrobił, i chce to wyrazić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Poczekaj, hyclu, zaraz skończę, tylko jeszcze ze dwie garście piachu ci nasypię... A on jak się porwie i jak nie pocznie krzyczeć. A ja w nogi i Edek w nogi.
źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania, 2006
Ty hyclu [..] — trzydzieści pięć lat oszukiwałeś ten naród, trzydzieści pięć lat ciągnąłeś tę taczkę poselską do góry i tylko pięć metrów zostało — ty drabie przeklęty [...] a cały naród patrzy na ciebie i żąda od ciebie rachunku!
źródło: Marian Czuchnowski: Cynk. Pieniądz, 1979
Babcia chciała kupić dolary w Iławie, ale hycel zegarmistrz żądał po sto dziesięć złotych. Twoja mama mówi, że we Warszawie kupi się po sto.
Nie było sensu tłumaczyć mu, że forsy nie mogło już być na podwórkuźródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hycel
hycle
ndepr hycle
depr D. hycla
hycli
hyclów
C. hyclowi
hyclom
B. hycla
hycli
hyclów
N. hyclem
hyclami
Ms. hyclu
hyclach
W. hyclu
hycle
ndepr hycle
depr -
niem. dial. Hützel 'kat, oprawca'