-
1.
książk. wielka miara przestrzenna -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
wielkość, -
- ogrom bazyliki, budowli, gmachu, świątyni; pustyni, stepu
- coś przygniata, przytłacza coś (swoim, swym) ogromem
-
Teraz, z bliska, żołnierze mogli zobaczyć cały ogrom książęcego pałacu. Mikołaj Mazowski zbudował dom większy od carskiego – zupełnie jakby chciał tym samym przypomnieć ludziom, że car może i rządzi Rosją, ale on, książę Mikołaj, rozpostarł swoje władanie nad całym Nowym Światem [...].
źródło: NKJP: Krzysztof Piskorski: Zadra, tom I, Esensja, 2008-11
Smok patrzył na niego nieruchomym, gadzim spojrzeniem, łapy kurczyły się i rozkurczały w niekontrolowanym rytmie, koniuszek ogona plaskał o podłogę. W porównaniu z jego ogromem sylwetka Eggi wydawała się groteskowo mała.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Zupełnie nie przypominał swoich rówieśników, czyli stawianych wówczas - w okolicach przełomu XIX i XX wieku - z takiego samego budulca, ciężkich, przesadnie monumentalnych i wręcz przygniatających swym ogromem urzędowych gmaszysk, których głównym celem było zamanifestowanie wobec obywatela potęgi cesarskiego państwa.
źródło: NKJP: Marek Idczak: Słony wiatr, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ogrom
ogromy
D. ogromu
ogromów
C. ogromowi
ogromom
B. ogrom
ogromy
N. ogromem
ogromami
Ms. ogromie
ogromach
W. ogromie
ogromy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ ogrom + CZEGO -
Rzeczownik odczasownikowy od dawnego przedrostkowego ogromić 'przestraszyć, napełnić trwogą'; pierwotne znaczenie: 'przerażenie hukiem, grzmotami, napełnienie trwogą z powodu grzmotów, huku', stąd rozwinęło się znaczenie 'coś, co wstrząsa człowiekiem, zdumiewa go, przeraża' (Bor); zob. gromić