maczeta - Wielki słownik języka polskiego PAN

długi, ostry nóż z wygiętym ostrzem i szeroką rączką, pierwotnie przeznaczony do cięcia grubych roślin, współcześnie używany również jako broń

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

ogrodnictwo i dbałość o rośliny

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

hiperonimy:

nóż

	Sąd podkreślił, że maczeta jest narzędziem wyjątkowo niebezpiecznym, ale nie ma dowodów na to, że oskarżony chciał zrealizować zamiar zabójstwa. źródło: NKJP: (WOKO): Zaatakował maczetą, Gazeta Krakowska, 2007-02-08
	We własnym domu czy na działce wolno nam mieć każdy nóż, a nawet maczetę [...]. źródło: NKJP: Marek Henzler: Kuszą i bronią, Polityka, 2003-09-06
	[...] szedł przez wieś, machając maczetą i odgrażając się, że wszystkich powyżyna i spali [...]. źródło: NKJP: Wsi spokojna, Tygodnik Siedlecki, 2007-11-07
	Po ulicach przechadzają się uzbrojeni w maczety pijani żołnierze z różnych ugrupowań, którzy atakują bezbronnych cywilów. źródło: NKJP: Rwanda, Gazeta Wyborcza, 1994-04-12
	W 2000 roku próbowałem z trzema innymi podróżnikami pokonać tzw. Drogę Emerillionów, która jest uznawana za najcięższą trasę dżunglową na świecie. Musieliśmy wycinać sobie szlak maczetami. źródło: NKJP: Tomasz Wosk: Cena strachu, Sztafeta, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

hiszp. machete