rozeżreć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. spowodować, że ktoś lub coś zacznie jeść dużo więcej niż dotychczas

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

To mąż ją tak rozżarł, bo jak na niego popatrzyła, to sypał jej chrupki do miski.

źródło: Internet: dogomania.com

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozżarłem +(e)m rozżarł	rozżarłam +(e)m rozżarła	rozżarłom +(e)m rozżarło	rozżarliśmy +(e)śmy rozżarli	rozżarłyśmy +(e)śmy rozżarły
2 os.	rozżarłeś +(e)ś rozżarł	rozżarłaś +(e)ś rozżarła	rozżarłoś +(e)ś rozżarło	rozżarliście +(e)ście rozżarli	rozżarłyście +(e)ście rozżarły
3 os.	rozżarł	rozżarła	rozżarło	rozżarli	rozżarły

bezosobnik: rozżarto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozeżryjmy
2 os.	rozeżryj	rozeżryjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozżarłbym bym rozżarł	rozżarłabym bym rozżarła	rozżarłobym bym rozżarło	rozżarlibyśmy byśmy rozżarli	rozżarłybyśmy byśmy rozżarły
2 os.	rozżarłbyś byś rozżarł	rozżarłabyś byś rozżarła	rozżarłobyś byś rozżarło	rozżarlibyście byście rozżarli	rozżarłybyście byście rozżarły
3 os.	rozżarłby by rozżarł	rozżarłaby by rozżarła	rozżarłoby by rozżarło	rozżarliby by rozżarli	rozżarłyby by rozżarły

bezosobnik: rozżarto by

bezokolicznik: rozeżreć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozżarłszy

gerundium: rozżarcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozżerać

+

rozeżreć

+

KOGO/CO

Zob. żreć