żenująco I

II

przysłówek

  • w sposób, który oceniany jest przez mówiącego negatywnie jako bardzo zły lub mający niski poziom czy niską wartość
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające

  • synonimy:  marnie
    • wyglądać, wypaść/wypadać, zagrać żenująco
  • Szczególnie w obronie, w której zabrakło Artura Prokopa, graliśmy żenująco i kompromitująco. Aż mi było wstyd, gdy stałem przy ławce rezerwowych.

    źródło: NKJP: Rafał Musioł: Koszty za wysokie, Dziennik Zachodni, 2006-10-26

    - Przystanki w naszym mieście wyglądają żenująco - stwierdził niedawno burmistrz Zakopanego Adam Bachleda-Curuś. Rzeczywiście, brudne wiaty z poprzedniej epoki zamiast cieszyć oko, stawały się często miejscem noclegu dla bezdomnych.

    źródło: NKJP: Przystanki do remontu, Dziennik Polski, 2001-03-26

    To, o czym powyżej mówię, faktycznie znajduje wyraz w polskich serialach medycznych. Weźmy na przykład takie „Na dobre i na złe” i porównajmy je z „Ostrym dyżurem” czy właśnie z „House’em”. Porównanie wypada żenująco – na niekorzyść, oczywiście, polskiej produkcji – marnie, fatalnie, tylko głowę schować pod poduszkę.

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: przysłówek

  • Od: żenować

CHRONOLOGIZACJA:
1876, Przegląd Polski, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2018