substytut - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

praw. osoba, którą pełnomocnik upoważnił, by go zastępowała

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

Jeżeli obywatele będą chcieli zbyć nieruchomość, to banki będą prawnymi właścicielami czy substytutem właściciela?

źródło: NKJP: Sprawozdanie z 69. posiedzenia Senatu RP w dniu 22 marca 1996 r.

Jak się jednak dowiedzieliśmy, fakt, że Andrzej X, obrońca trzech z dziewięciu oskarżonych, przyśle substytuta, nie gwarantuje rozpoczęcia procesu.

źródło: NKJP: (ec): Adwokat zachorował, oskarżeni bez obrony, Dziennik Łódzki, 2004-12-01

Benedykt XVI potwierdził także, że substytutem sekretarza stanu pozostaje abp Leonardo Sandri, a sekretarzem ds. stosunków z państwami (szefem dyplomacji) abp Giovanni Lajolo.

źródło: NKJP: (BOS): Bez rewolucji w Watykanie, 2005-04-22

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	substytut	substytuci substytutowie	ndepr
M.	substytut	substytuty	depr
D.	substytuta	substytutów
C.	substytutowi	substytutom
B.	substytuta	substytutów
N.	substytutem	substytutami
Ms.	substytucie	substytutach
W.	substytucie	substytuci substytutowie	ndepr
W.	substytucie	substytuty	depr

Składnia

+

substytut

+

(KOGO)

Pochodzenie

fr. substitut

z łac. substitūtus 'podstawiony'