skrytka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

miejsce służące do ukrywania lub przechowywania czegoś

ATEMATYCZNY

konspiracyjna, tajna; specjalna; domowa skrytka; skrytka konstrukcyjna; bankowa, samochodowa; skrytki sejfowe; senackie, senatorskie, poselskie
skrytka nr 3079, 278...
skrytka autobusu, pociągu, samochodu, wagonów; skrytki posłów
skrytka pod podłogą; skrytka z bronią
skrytka na dworcu, na poczcie; skrytka w mieszkaniu, w pociągu, w samochodzie; w podłodze, w ścianie
adres, numer; zawartość skrytki
dostęp; materiały do skrytek
szukać skrytki
otworzyć; wynająć; znaleźć skrytkę; udostępnianie skrytek (sejfowych)
doręczyć, dostarczyć, otrzymać coś; coś trafia do skrytek;
coś dostarczone, przekazane, włożone, wyłożone do skrytek;
wyjąć coś ze skrytki
znaleźć coś w skrytce; coś ukryte w skrytkach

Towar przemycał w specjalnych skrytkach w samochodzie osobowym.

źródło: NKJP: Wybrane z tygodnia, Dziennik Polski, 2001-10-27

Wyszła z założenia, że żadna skrytka w mieszkaniu nie będzie bezpieczna, bo złodzieje mogą ją odnaleźć.

źródło: NKJP: /saba/: Oszczędności pod fartuchem, Echo Dnia, 2004-10-19

Każdy może sobie wynająć skrytkę pocztową w dowolnym mieście.

źródło: NKJP: Marian Maciejewski: Milion do wzięcia, Gazeta Wyborcza, 1995-02-07

Rzeczownik od przedrostkowego czasownika skryć .
Zob. kryć