konformizm
-
książk. pejorat. postawa kogoś, kto godzi się z obowiązującymi normami i wartościami oraz podporządkowuje się im w oczekiwaniu korzyści lub z braku krytycyzmu
-
Msc. lp wymawiany: [konformiźmie] lub [konformizmie].
-
[konformism] lub [konformizm], [kąformism] lub [kąformizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
antonimy: nonkonformizm
-
- zwykły konformizm; konformizm społeczny
- konformizm jednostki
- przejaw, rodzaj, wymuszanie konformizmu
- konformizm w stosunku do kogoś
-
Należał do tych, którzy - jako pierwsi - zaczęli przełamywać intelektualny i obywatelski konformizm w środowisku literackim. Już w 1954 roku napisał głośną krytykę szkolnego podręcznika historii literatury polskiej, od której rozpoczęła się dyskusja wokół nowej oceny międzywojennego dwudziestolecia.
źródło: NKJP: Janina Kumaniecka: Saga rodu Słonimskich, 2003
Coraz większej liczbie ludzi wydaje się, że postawa konformizmu jest jedynym realistycznym rozwiązaniem życiowym.
źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat, 1997
To prawda, ostatnie sześć lat pokazało, że ustrój demokratyczny ma także swoje ciemne strony. Że często dominuje wrzaskliwa demagogia, że nieraz zwycięża konformizm i banał, że eliminowana jest wybitność, a premiowana duchowa szarzyzna i bylejakość.
źródło: NKJP: Przeciw zimnej wojnie domowej, Gazeta Wyborcza, 1995-11-03
Twórczość może się czuć zagrożona przez automatyzm, pośpiech i brak czasu, przez zmęczenie i pogoń za konformizmem.
źródło: NKJP: Katarzyna Nowak: Sztuka doskonali człowieka, Wychowawca, nr 197, 2009-05
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. konformizm
konformizmy
D. konformizmu
konformizmów
C. konformizmowi
konformizmom
B. konformizm
konformizmy
N. konformizmem
konformizmami
Ms. konformizmie
konformizmach
W. konformizmie
konformizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. conformism
fr. conformisme
niem. Konformismus
z łac. conformate ' upodabniać, ukształtować'